ROZDZIAŁ 30

Następnego dnia, z samego rana pojechałem do Naomi . Kiedy wszedłem na salę akurat pakowała torbę .
- Co tu robisz ? - spytała - Niedługo ma przyjechać po mnie Tom .
- Ale to ja po ciebie przyjechałem . - odpowiedziałem
- A To wie ? Bo mieliśmy od razu jechać do taty i Amber ...
- No nie do ojca, ale mogę do niego zadzwonić, żeby mu powiedzieć ...
- Nie, przepraszam, ale nie mogę z tobą pojechać .
- No, ale dlaczego ? - zapytałem trochę przybity tym zdaniem
- Bo ja ... No wiesz ... - jąkała się - Ja wiem, że ty jesteś uczciwy, ale ja ci nie do końca jeszcze ufam ... Tylko nie zrozum tego źle ...
- Jasne, nie zrozumiałem tego źle ... - odpowiedziałem zdołowany - To, poczekaj na Tom'a ... Cześć ...
Wychodząc ze szpitala dopiero poczułem się zraniony .
* Z PERSPEKTYWY NAOMI *
Mówiąc to wiedziałam, że źle robię. Wiem, że on mnie kocha, i że mu na mnie zależy, bo to widać, ale nie mogłam postąpić inaczej ... Kiedy wyszedł z sali poczułam dziwną pustkę ... Nie kochałam go, ale zaczęło mi go brakować. Żeby zająć się czymś na czas czekania na Tom'a, wzięłam telefon do ręki i zaczęłam przeglądać zdjęcia . Było tam pełno zdjęć, na których jestem ja i Nathan . Nie mogłam wytrzymać i rzuciłam telefonem o podłogę .
- Co tak cię tam wkurzyło ? - nagle pojawił się Tom
Podszedł, kucnął i podniósł telefon z podłogi .
- Aha, już rozumiem ... - powiedział widząc w telefonie zdjęcie - Wstawaj, idziemy ... - podszedł i wziął z łóżka moją torbę
Widząc, że zajeżdżamy pod jakiś blok powiedziałam :
- Myślałam, że tata mieszka w domku, a nie w bloku ...
- Bo mieszka, ale to jest twoje mieszkanie . Musisz odłożyć torbę i dopiero pojedziemy do taty .
Obydwoje wysiedliśmy z samochodu i poszliśmy do mieszkania . Kiedy tam weszliśmy czuć było zapach jakiegoś ciasta . Tom pokazał mi moją sypialnię . Kiedy do niej weszłam mało co się nie rozpłakałam. Na całym lustrze były przyklejone zdjęcia moje i Nathan'a . Tam widziałam Nathan'a, jako szczęśliwą osobę . A porównując do teraz cały czas był smutny . Zaczęłam żałować, że tak go potraktowałam ...
- Ja muszę do niego zadzwonić ... - powiedziałam do Tom'a
- Nie musisz . - uśmiechnął się
- Muszę !
- Nie !
- Podaj mi jeden powód dlaczego !
Tom nic nie powiedział tylko złapał mnie za rękę i zaciągnął do salonu . Stanęłam jak wryta, ale na mojej twarzy pojawił się uśmiech . Stali tam tata, Amber, Max, Siva, Jay i parę innych osób, których nie pamiętam . Wszyscy stali pod oknem, tylko jedyny Nathan stał na środku pokoju . Dopiero teraz uświadomiłam sobie, jak bardzo go kochałam przed tym nieszczęsnym wypadkiem . Jak dzieliłam się z nim swoim szczęściem .
Posłuchałam głosu swojego serca i zdałam sobie sprawę, że tak naprawdę nigdy nie przestałam go kochać ! Kochałam go nawet, gdy mówiłam mu, że tak nie jest ... Po prostu dopiero teraz posłuchałam, co mówi mi serce .
Podbiegłam do niego i rzuciłam mu się na szyję powoli zaczynając płakać ...
- Nathan, kocham cię . - powiedziałam i się uśmiechnęłam
Nathan także się uśmiechnął i czule mnie pocałował . Goście stojący dookoła nas zaczęli nam bić brawo, ale ja nie zwracałam na to uwagi . W tym momencie ważne było dla mnie to, co tak naprawdę czuję do Nathan'a ...

---------
I jest sobie nexxt ; D Tak, tak miesiąc zajęło mi pisanie go, ale miałam parę oporów tego dotyczących xd M. in, kara po zebraniu ; ) Ale było, minęło i jest następny rozdział :) Mam nadzieję, że się Wam podoba :*
Zachęcam do komentowania ^.^